Ο ερημίτης και τα ζώα

« Τα ζώα του ερημίτη»
Ένας γέρος βγήκε στη σύνταξη και μια ωραία μέρα, για να ζήσει στη μοναξιά, κατέφυγε στην κορυφή ενός βουνού .Όμως ήταν πολλοί που ήθελαν να τον συμβουλευτούν και ανηφόριζαν καθημερινά αλλά ο ερημίτης πάντα έλεγε ότι ήταν πολύ απασχολημένος .
Κάποια μέρα, ένας επισκέπτης αποφάσισε να τον ρωτήσει:
Γέροντα, δεν βλέπω να έχεις σε κάτι να αφιερωθείς. Δεν έχεις παρά τα ρούχα σου και ένα κρεβάτι από φύλλα δέντρων. Πώς περνάς το χρόνο; Γιατί λες ότι είσαι τόσο απασχολημένος;
Ο γέρος γύρισε και απάντησε ήρεμα:
– Έχω πολλά ζώα να φροντίζω και να προσέχω. Δεν τα βλέπετε, αλλά πρέπει να εκπαιδεύσω δύο γεράκια και δύο αετούς, να καθησυχάζω συνεχώς δύο κουνέλια, να πειθαρχώ ένα φίδι, να παρακινώ έναν γάιδαρο μέρα με τη μέρα και να δαμάζω ένα άγριο λιοντάρι…
«Μα πού είναι όλα αυτά τα ζώα;» ρώτησε με απορία ο επισκέπτης.
-Μέσα σου- είπε ο ερημίτης δείχνοντας το δάχτυλό του στον επισκέπτη- ναι μέσα μου…
Μπροστά στο έκπληκτο πρόσωπο του επισκέπτη, ο ερημίτης εξήγησε:
– Τα δύο γεράκια με σπρώχνουν πάνω σε ό,τι βλέπουν, είναι πολύ περίεργα, αλλά πρέπει να τα αποτρέψω από το να επιτεθούν στο κακό και να κρατήσω μόνο τα καλά. Είναι τα μάτια μου. Και οι αετοί έχουν πολύ δυνατά νύχια. Θα μπορούσαν να κάνουν μεγάλη ζημιά, γι’ αυτό πρέπει να τους εκπαιδεύσω για να μην πληγώσουν κανέναν… είναι τα χέρια μου.
Και ναι, τα δύο μου κουνέλια είναι πολύ σκανταλιάρικα. Μόλις συναντήσουν μια δυσκολία , προσπαθούν να γυρίσουν πίσω ή να αναζητήσουν εναλλακτικό μονοπάτι για να μην αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Γίνονται πολύ νευρικά και πρέπει να τα καθησυχάσω. Είναι τα πόδια μου .
Τώρα, το ζώο που μου δημιουργεί τους περισσότερους πονοκεφάλους είναι το φίδι … το έχω κλειδωμένο σε ένα κλουβί, και μόλις βγει από αυτό, προσπαθεί να δαγκώσει κάποιον με την παραμικρή αβλεψία. Πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός γιατί το δάγκωμα του είναι δηλητηριώδες… Είναι η γλώσσα μου .
Ο καημένος ο γάιδαρος τριγυρνά παραπονεμένος κάθε μέρα . Είναι πολύ πεισματάρης γιατί λέει ότι είναι πολύ κουρασμένος και πρέπει να τον πείθω καθημερινά ότι μπορεί να συνεχίσει έστω και λίγο. Είναι το σώμα μου. Και τελευταίο αλλά όχι

λιγότερο σημαντικό … υπάρχει το λιοντάρι Είναι πολύ άγριο και δύσκολο να τιθασευτεί. Προσπαθώ χρόνια αλλά μόλις πιστεύω ότι κάτι κατάφερα, μουγκρίζει ξανά δυνατά. Είναι πάντα ματαιόδοξο και πάντα και πιστεύει ότι είναι βασιλιάς. Είναι τόσος ο εγωισμός μου. Βλέπεις δεν έχω χρόνο για τίποτε άλλο… Για αυτό είμαι τόσο απασχολημένος…
Ο επισκέπτης γύρισε πολύ προβληματισμένος… στην πόλη