Ο βοσκός και το γουρούνι
Μια μέρα ένας βοσκός είδε ένα ολόπαχο γουρούνι να βόσκει ανάμεσα στα πρόβατά του στο λιβάδι του. Ο βοσκός ξεφώνησε από τη χαρά του. Το χάιδεψε στη ράχη του και ύστερα το έπιασε δυνατά από τα αυτιά του κι άρχισε να το σβαρνίζει. Εκείνο άρχισε να γρυλίζει όλο και πιο δυνατά, καθώς απομακρυνόταν από το κοπάδι κι άρχισαν να φαίνονται κάποια τσιγκέλια…
. Τα πρόβατα σιωπούσαν, σα να μη συνέβαινε τίποτα Συνέχισαν να απολαμβάνουν το γρασίδι τους. Μερικά από αυτά το ακολούθησαν μέχρι την πόρτα της περίφραξης σιωπηλά… Ακούστηκαν και κάποια άτονα μπε..μπε μπε .. Τίποτα παραπάνω.
Ένα βυζανιάρικο αρνί ακούστηκε να λέει:
«Τι γρυλίζεις έτσι; Δεν έγινε πια κάτι σοβαρό. Λίγο τα αυτιά σου πόνεσαν. Έτσι κάνει και σε κάποια από μας, που φαίνεται να μην τα συμπαθεί και πολύ
Μια γέρικη προβατίνα, που ως τότε σιωπούσε, είπε:
«Βύζαξε λίγο γαλατάκι ακόμη για να μεγαλώσεις… Ίσως τότε μάθεις ότι δεν μπορείς να «παίζεις» το γενναίο, όταν ο κίνδυνος σφυρίζει για άλλον αλλά όλο και σε πλησιάζει…» Καλομελέτα κι έρχεται μας έλεγαν οι σοφοί πρόγονοί μας» και σώπασε…
Ίασπις ο θεμέλιος 